De Burcht Raeren, in het dal van de Itter die het water levert voor de grachten, is een typisch Oost-Belgische waterburcht die dateert uit de 14de eeuw.
De oorspronkelijke toren, die werd omringd door grote vijvers, werd gerestaureerd in 1583 na een brand door de toenmalige eigenaar Philip Lomont en verlengd in oostelijke richting door middel van een tweede gebouw dat iets naar buiten uitsteekt.
In de loop der tijden is het meerdere malen van eigenaar veranderd. Vandaag is deze waterburcht eigendom van de gemeente Raeren. Sinds 1963 herbergt het historisch kasteel het pottenbakkersmuseum.
Het rustige dorpje van nu was in het verleden bekend dankzij de productie van aardewerk. De grond is erg rijk aan klei en bezaaid met talrijke beekjes en uitgestrekte bossen. Hierdoor was de omgeving uiterst geschikt voor de pottenbakkerij. Tussen de 15de en de 19de eeuw was Raeren dan ook een belangrijk centrum voor de export van deze producten, met een zeer bloeiende periode in de 16de en 17de eeuw.
Al snel na de opening maakte het museum furore onder kenners door een volledig overzicht te presenteren van de geschiedenis van het beroemde Raerener steengoed, waardoor het museum sinds 2007 op de lijst van “Europees Cultureel Erfgoed” staat.